Nu heb ik enig idee hoe Lady Gaga zich voelt.

Namaste! (hallo in Hindi)

Ik ga maar gewoon verder waar ik de vorige keer was gebleven: de treinrit. Die ging eigenlijk heel snel, comforatbeler dan een bus. We zaten in een ruimte, wat mij deed denken aan een gevangeniscel. We hadden twee stapelbedden, samen met een Indiaas echtpaar, van wie we zelf gemaakt eten als lunch kregen. Wij sliepen boven en alleen beneden waren raampjes, dus van de hele rit helaas niks kunnen zien.

Om 6.45 kwamen we aan in Ahmedebad. Een soort van Mumbai in t klein. Meteen weer bedelaars en taximannetjes die je niet van je afgeschud krijgt. Dit is alleen even een tussenstop, maar we hebben wel weer leuke en opvallende dingen gezien. Zo kun je als man je baard gewoon op straat laten scheren. Er hangt dan een spiegel aan een muur met een stoeltje er voor. En vind je een paard en wagen of koe en wagen te saai? Dan ga je toch te kameel en wagen? We hebben ook even voor kleding gekeken, op z'n Indiaas. Sowieso dragen de vrouwen hier over t algemeen sari's of sari- achtige kleding, maar als je dan toch een ' gewone' winkel vindt gaat t als volgt: Je komt een lege winkel binnen, waarin alle kleding ligt opgevouwen en alleen maar mannen werken zonder enig gevoel voor mode (of misschien wel de Indiase mode, maar die is blijven hangen in de jaren 90.) Zo'n mannetje vouwt dan een voor een een tokkie achtig shirtje voor je uit, waarna jij kan zeggen dat t niet helemaal je smaak is ;)
En oversteken is hier ook een ramp! Het lijkt wel een spelletje: hoe kom ik aan de overkant zonder aangereden te worden? Want scooters, rickshaws, auto's, bussen en fietsen (dat doen ze hier opvallend veel) razen langs je heen. Een keer duurde t zo lang dat een man ons naar de overkant hielp.
En als je hier de weg vraagt staat er meteen een kluitje Indiers om je heen. Ze praten allemaal, tegen jou, tegen elkaar, in t Hindi en t Engels en uiteindelijk heb je dan nog geen idee waar je heen moet!

Na 1 nacht gingen we naar Udaipur. Dat is een soort Italiaans dorpje op z'n Indiaas. Smalle steegjes met leuke winkeltjes, alleen rijden de scooters je in Italie niet van de sokken en hoef je daar geen koeien stront te ontwijken. En wat je in Italie ook zeker niet zult zien is als jij lekker aan je drankje zit op een terras, dat er recht voor je neus mannen zichzelf en hun kleren gaan wassen in de oh-zo-ranzige- rivier.
Het is een stadje die bekend staat om zijn kunst. We hebben een tijdje bij een schattig kunstenaartje gezeten, die ons uitleg gaf over de goden die overal worden afgebeeld. Krishna, een blauwe man is de god van de liefde, Ganesha, een olifant is voor geluk en Hanuman, een aap-mens staat voor kracht. Leuk om te weten. :)

En we hebben echt grappige gasten in ons hotel! Twee verjaarde hippies, die zo high zijn als maar kan. De een lijkt net een vrouw en de ander lijkt zomaar een greep uit een verkleedkist te hebben gedaan. De vrouwelijke zei tegen de ander: "you look like Coco the clown." waarop de andere antwoordde: "I prefer Charlie Chaplin." Wat een figuren! Ik kan hier een heel stuk over schrijven, maar je had ze met eigen ogen moeten zien.

Gister hebben we ons een beetje als een beroemdheid gevoeld. We hadden een rickshaw mannetje, die ons voor een vast bedrag de omgeving liet zien, een prive chauffeur dus. Zo gingen we ook naar de Princess Gardens, waar een paar meisjes vroegen of ze met ons op de foto mochten en al snel stond hun hele klas om ons heen, allemaal met camera. Zelfs de docenten gingen naast ons staan poseren. Ze vroegen nog net geen handtekening! En we hebben een een stoffenwinkel een jurkje op maat laten maken, die 's avonds naar het hotel werd gebracht.

En dan, voor diegenen die zich afvroegen hoe het met mijn allergie gaat. Ik ben gister naar een huidarts geweest, want ik kreeg alleen maar meer bultjes, die nog roder waren en meer jeukten. Hij keek er tenminste fatsoenlijk naar en zei dat het in ieder geval niet van het eten is (gelukkig). Hij zei dat het heel misschien van de malariapillen kan zijn, al lijkt mij dat niet, omdat ik er in die periode juist mee was gestopt of anders toch de beestjes in de bus, dat zij mij hebben geprikt en dat ik daar een allergische reactie van heb gekregen. Ik haat insecten! Andere zalfjes en pilletjes gekregen en nu maar hopen dat het snel verdwijnt.

Vandaag hadden we onszelf een niks-doe-dagje gegund. Niet verkeerd om te chillen op ons roof-top-terras en een beetje te shoppen :) En morgen gaan we weer verder met de bus naar Jodhpur.
Ik ga nu even kijken of ik er foto's op krijg.

Weer heel veel liefs,
Franka

ps: Eskimo, wie ben je? ;)