Luxuryroom with 'airco' & lauwwarme druppeldouche

Namaste!

Bedankt voor alle berichtjes! Echt leuk!

De vorige ker had ik veel meer foto's willen plaatsen, maar het gaat niet zo snel. Ik heb nu al zin om ze straks in te plakken, want ik heb heel veel leuke en mooie foto's en dan zijn jullie natuurlijk allemaal welkom om ze te komen bekijken.

Eindelijk dan Jaisalmer verlaten en weer een leuk busritje gehad. De chauffeur reed echt als een gek! Ik vroeg me soms echt af of we levend aan zouden komen. Maar de route was wel heel mooi, langs lemen hutjes met daken van stro. Her en der een waterput, waar je dan vrouwen vandaan ziet komen met en grote pot op hun hoofd alsof t een veertje is die vastgeplakt zit.

Pushkar is een leuk dorpje, soort van enorme markt. Dus we konden weer lekker shoppen, wat vervelend ;)

We dachten dat we de langste reizen nu wel gehad hadden, maar helaas..Omdat we nog best veel tijd hadden, hebben we onze route veranderd naar het noorden en dat was echt de langste reis die ik ooit heb gemaakt!
Do 15 maart vertrokken we om 12.30 in een stadsbus vanuit Pushkar. Die kwam een half u later aan in Ajmer, van waar we om 14.15 de trein hadden naar Jaipur. Die was daar 2u later en na 4u op t station te hebben gewacht ging onze trein om 20.10 en die kwam de volgende dag om 15.00 pas aan. Maar in de trein (de op 1na laagste class, dus veel comfort moet je niet verwachten)hebben we ook weer van alles meegemaakt, want het was best wel gezellig en knus (ook al voelden we ons legbatterijen). Naast ons lag een Indiaas meisje van 21 (met modellenlooks om jaloers op te zijn) constant breed naar ons te glimlachen. Op t bed onder ons zat een oud mannetje. Verderop een jongen met tulband, die nauwelijks engels sprak, maar wel heel trots probeerde te vertellen dat zijn broers in GB en DL wonen, toen hij hoorde dat wij uit NL kwamen. En t bed naast ons een jongen van 20. Uiteindelijk zijn we veel met hem en het meisje aan de praat geraakt. Het waren soms lachwekkende gesprekken, aangezien zijn engels gebrekkig was en er vragen kwamen als:"ben je van beroep dronken?" Hij leek in het begin wel ok en volgens mij bedoelde hij alles ook wel goed, maar hij noemde zich onze vriend en onder het mom daarvan vond hij zelf dat alles mocht. Dat werd soms een beetje irritant.
We hebben de ijskoude nacht, met veel stops overleefd en toen werd het langzaam drukker in de trein. In NL is iedereen heel individualistisch, maar hier gaat iedereen met elkaar praten en wordt er eten gedeeld. Toen er een paar vrouwen bij ons zaten begon het oude mannetje (die af en toe ineens uit het niets om ons gelachen had) heel serieus tegen hun te praten. Dus ik vroeg aan de vrouw waar het over ging. Hij zag het leven niet meer zitten, zei ze. Hij wilde zelfmoord plegen. Echt heftig! Er zijn heel veel mensen zoals hem in India, vertelde ze.

Na een reis van 27 oncomfortabele uren zonder fatsoenlijk eten (ons ontbijt was cake met cola) werden we ook nog eens in een overvolle bus gepropt naar de Golden Temple in Amritsar. Ons eindpunt, voor 1 dag tenminste.

Oh en het Indiaas schoon is echt heel wat anders dan het Europees schoon. We hebben veel lol gehad om onze reclame voor hotelkamers:
'Luxury room with airco, incl 10Kg stof die dan je kamer ingeblazen wordt. Badkamer met lauwwarme druppeldouche, strontspetters in de wc, tandpastaspetters op de spiegel (soms zo erg dat je jezelf bijna niet ziet), verspochtte en afbladderende muren met ook allerlei spetters waarvan we niet willen weten wat het is en haren in het doucheputje. En dit alles voor slechts 10 euro per nacht. (ok, we hebben ook wel betere kamers gehad, maar voor Amritsar gold dit zeker)

De Golden Temple in Amritsar trekt duizenden Indiase toeristen en wij waren daar weer Madonna. We kwamen haast niet aan onze eigen foto's toe. Zelfs al droeg ik een super lelijk doekje op m'n hoofd (had ik altijd m'n sarong bij voor-t-geval-dat, net nu het een keer nodig is natuurlijk niet, dus moest ik er een lenen.)ze wilden allemaal met ons op de foto. Hele familie's gingen naast ons poseren. En zelfs later in een restaurant werden er kinderen bij ons op schoot gezet en de ouders foto's maken. Absurd!

We zijn 's middags met een jeep, met nog 9 anderen toeristen (dat is niks, want hier zitten ze soms met 13 man in 1 rickshaw)naar de grens met Pakistan gegaan. En dat was echt vreemd! Honderden Indiers die werden opgejut door een hyperactief mannetje in een wit trainingspak om te juichen en bepaalde dingen te roepen. En aan de andere kant van het hek, gebeurde precies hetzelfde in Pakistan. Dit gebeurt iedere dag 2x.

Nu even een tip voor degene die in 1 nacht 5kg wil afvallen: ga naar India en eet iets goed verkeerd. De nacht van zaterdag op zondag heb ik het grootste gedeelte met buikpijn op de wc doorgebracht en ook vaak overgegeven.
Zondag, hoe slap ik me ook voelde, toch maar besloten onze planning te volgen en naar McLeod Ganj (waar we nu zijn) te gaan. Heel fijn 7,5 uur in een local bus, dus comfortabel was anders.

McLeod Ganj is de woonplaats van de Dalai Lama en wordt omringd door bergen, we zien ook de besneeuwde bergtoppen van de himalaya en het is hier heel groen.

Gister was Wieneke jarig, maar ik was alles behalve fit (m'n buik maakte de hele dag geluiden alsof het en pruttelende heksenketel was) en zij was ook niet lekker, dus eigenlijk niks gedaan. Echt jammer! Ik wilde haar trakteren op een stuk taart en proosten met een Kingfisher, maar die heeft ze dan nog tegoed. :)

Vandaag voelen we ons gelukkig weer een stuk beter en gaan wat rondlopen in het plaatsje. Vanavond hebben we een nachtbus naar Risikech, geen zin in mja het kon niet anders.
Nou, waarschijnlijk komt er straks nog maar 1 berichtje uit India.

Pyar ke saath,
Franka