Expeditie Robinson voor een dagje

Sua s'dei! (hallo in Khmer)

Nou, t werd wel weer s tijd voor een berichtje dacht ik :)
Met een superdeluxe bus (papa hierin zou je zelfs 2x kunnen liggen ;)) naar Phnom Penh in Cambodja gereden. De grensovergang ging heel makkelijk.
Het viel ons meteen op dat Cambodja een stuk armoediger is dan Vietnam. Meer bedelaars, afval en golfplaten hutjes.

De eerste dag niet bepaald vrolijk begonnen, maar wel indrukwekkend. We gingen met een tuk tuk (die hier net een carousselbakje is, die achter een motor hangt)naar de Killing fields. Hier zijn eind jaren 60 door de Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot 10duizenden mensen vermoord. Pol Pot wilde een communistische staat. Mensen werden massaal uit hun woonplaats geevacueerd en moesten als slaaf werken op t land. Diegene waarvan ook maar iets slechts werd gedacht (zoals t stelen van bananen, omdat zelfs tanden uitvielen door de honger) of stadsmensen en geleerden, want die pasten niet in zijn ideologie, werden vermoord in kampen, waarvan deze er een van de velen is.In totaal zijn er miljoenen mensen vermoord. En dan niet snel, nee kogels waren te duur. Ze werden met metalen voorwerpen doodgeslagen en in massagraven gegooid, met daar overheen een chemisch goedje voor diegene die nog niet helemaal dood was en om de stank tegen te gaan om geen argwaan te wekken in de omgeving. Daarvoor hingen er ook boxen in de bomen, zodat het leek alsof er een feest of bijeenkomst was. Zelfs kinderen werden tegen bomen doodgeslagen..Want volgens Pol Pot kon je beter voor de zekerheid de hele familie uitroeien..En hij zei ook over mogelijke vijanden: 'hen houden is geen aanwinst en hen verliezen geen verlies'. Ik vond het eigenlijk best wel eng om daar te lopen, waar duizenden mensen op brute wijze zijn vermoord. En als het heeft geregend komen er ook nog steeds mensenresten uit de graven omhoog..En overal op de 'paden' lagen ook nog kledingstukken. Ik had steeds het gevoel dat ik over dode mensen liep..Er is ook een herdenkingsgebouw, waarin alle schedels opgestapeld liggen. Het is echt gruwelijk, onbegrijpelijk en onmenselijk. Het is alsof je over de set van een horrorfilm loopt, alleen kun je het woord 'film' helaas weglaten..

(De rest van mijn verhaal is gelukkig een stuk minder deprimerend)

Na Phnom Penh gingen we naar Kep. Een mooie route. Huizen op palen, palmbomen, wateren met lelies, mensen in hangmatten, spelende kinderen, groene rijst- en grasvelden, koeien en paarden en dat allemaal met mooie bergen op de achtergrond.

Kep is een romantisch vissersplaatsje, waar je de krab zo vers uit de zee op je bord kunt krijgen. Ook helemaal niet toeristisch, met wat Cambodjanen waren wij de enige op het strand. Kep staat bekend om zijn mooie zonsondergang, maar die was ons niet gegund. De eerste avond wilden we langs de zee lopen naar de plek waar de zonsondergang goed te zien was, maar toen werd ik aangevallen door apen, omdat de flits van mijn camera per ongeluk afging. En de tweede avond was het een zon-achterdewolken-gang..

Na Kep door naar Sihanoukville, De badplaats van Cambodja. Wat een verschil met Kep! Hier liggen we tussen de Engelsen en t stikt er van de strandtentjes. We spraken een eigenaar van een bar en die vertelde ons dat alle horecagelegenheden aan zijn kant van de straat er pas drie maanden zitten. Zelfs het asfalt! Gek idee.
Hier wordt het contrast tussen arm en rijk wel duidelijk. Met ons cocktailtje in de hand keken we uit op een meisje die op t betonnen stuk tussen de weg lag te slapen. En alle toeristen liepen haar voorbij, op zoek naar een bar of restaurant voor een lekker dinner. Wat me ook opvalt is dat het verschil tussen volwassene en kind hier soms zo klein is. In de minisupermarkt zat een meisje van een jaar of tien achter de kassa, zonder volwassene die toezicht hield. Ik zie ook vaak jochies onder de 16 op een scooter rijden, in restaurants worden we regelmatig bediend door kinderen en in Sihanoukville verkochten kinderen vuurwerk op het strand. Dat vuurwerk was voor Khmer nieuwjaar. 's Avonds werd er op t strand veel afgestoken, wel gezellig :)

We hebben het trouwens wel goed uitgekozen met onze reis. In India al de vakantieperiode, waardoor veel treinen volgeboekt waren en hier dan nieuwjaar met vakantie, waarin alle prijzen omhoog gaan..

In Sihanoukville een sportief dagje gehad. Wie verzint t eigenlijk? Met 35 graden een fiets huren, die ienimieni is en dan 2uur een route fietsen die ook nog 's bijna alleen maar omhoog bleek te gaan. Ik denk dat iedereen zich wel kan voorstellen hoe rood mijn hoofd toen was :P We hebben de stranden van de omgeving gezien en daarna bij ons strand op de waterspeeltoestellen, die in de zee liggen gespeeld. We waren weer even kleine kinderen.

Na Sihanoukville gingen we door naar Koh Kong. Het plaatsje zelf is niet zo bijzonder, al vind ik het wel leuk om hier het 'echte leven' te zien, dat vind je niet in zo'n toeristenoord.

Over het algemeen vind ik tours vaak mooier aangeprezen dan ze in werkelijkheid zijn. Zo ook met een tour naar Ream Nationaal park, vanuit Sihanoukville. Mooi strand gezien, een miniestukje mangrove en een soort van hardloopwedstrijd door het regenwoud gedaan, omdat de gids denk ik de lunch in gedachten al op zijn bord had liggen. Maar voornamelijk urenlang een houten kont krijgen in een bootje.
Maar de tour die we gister hebben gedaan, naar Koh Kong eiland was wel heel mooi. We waren met alleen een Frans stel. Normaal heb ik het niet zo op Fransen, maar zij vielen wel in de categorie 'aardige Fransen', al spraken ze ook vooral over zichzelf, zonder ons veel te vragen, maar goed..Koh Kong is tropisch, met palmbomen, wit zand en kraakhelder water. Ik had even het gevoel alsof ik in expeditie Robinson zat, alleen hebben zij niet de luxe dat er een uitgebreide lunch voor hun wordt klaargemaakt. Daarna nog door een mangrovebos gelopen, dit keer gelukkig langer dan 50m. Blijft indrukwekkend die lange wortels in de modder.

Vandaag zijn we naar de Tatai watervallen geweest en in t water gegaan op z'n Cambodjaans (met kleren aan). Morgen onze hopelijk laatste lange reis, van ongeveer 12 uur naar onze 1-na laatste stop in Cambodja.

Sua s'dei!
Veel liefs, Franka

Ps: ik zou er heel graag foto's op willen zetten, maar de vorige keer dat we dat deden zijn er een aantal van onze camera's gewist, dus we durven eigenlijk niet meer. Maar het is nog maar 1,5, dus misschien dat ik er thuis nog wat op zet en anders, zoals ik eerder al zei, is iedereen natuurlijk welkom om later mijn foto albums te komen bekijken :)