Wat heb ik toch een vervelend leven als miljonair

Lieve allemaal,

Waarom lijk ik toch altijd alles van te voren te weten? Dat India niet mijn land is en dat Vietnam een hele verademing is (ondanks de drukkende hitte). Gelukkig leef ik niet altijd volgens mijn gevoel, dan zou mn leven ook wel heel saai zijn. ;)
Ho Chi Minh city (Saigon) is heel schoon, er staan zelfs prullenbakken (wat vreemd ineens!). Er zijn veel groene parkjes langs de weg, er wordt veel minder getoetert en de mensen zijn veel vriendelijker en minder opdringerig. En een leuk weetje: in HCMC wonen 9 miljoen mensen, er rijden 500.00 auto's en wel 6 miljoen scooters! En hoe ze daar dan ook op zitten: een vest, handschoenen, cappuchon, helm, mondkapje en zonnebril. Heel grappig gezicht.

Ik heb hier ook telkens het liedje 'I wanna be a miljonair' in mn hoofd. Want 1euro is 27.000 Dong. Dus als je 100 euro wilt pinnen heb je gewoon miljoenen in je hand!

En ik was zo blij met wat ik de eerste dag al vond: Pearl milk tea! Dat is een Aziatisch drankje wat ik in Sydney veel dronk en voor t laatst in Thailand heb gedronken in 2007.

Vanuit HCMC hebben we een Mekong tour (grote rivier)gedaan. Niet heel bijzonder, maar we hebben wel wat leuke dingen gezien. Zoals de floating market en we hebben geleerd
hoe noodles worden gemaakt.
En we hebben wel geleerd dat we 's avonds geen drankje moeten doen op een boot, als we op tijd terug moeten zijn bij het hotel, want boten kunnen varen en dat was dus ook wat die ging doen. Het was een grote boot met drie verdiepingen, vol met lange tafels met families en op elke verdieping was (helaas) een live optreden. We dachten echt dat we onze gehoorbeschadiging hadden beperkt bij t verlaten van India. Daarna kwam er ook nog een goochelaar die zijn afgezaagde trucs deed op een Britney Spears versie van 'Last Christmas' en dat in april..En ze vonden het allemaal prachtig.

Na de Mekong tour gingen we in een super de luxe bus (papa, zelfs jij zou hier kunnen liggen) naar Dalat. Een heel mooi, groen bergplaatsje met veel bloemen, alleen het weer was echt deprimerend! We zaten een maand voor t regenseizoen, maar hadden gewoon pech. In t regenseizoen regent het een half jaar lang iedere dag. Hier zou ik dus nooit kunnen wonen!
We hebben een dagtour gemaakt en zijn daarmee naar een waterval geweest. (helaas niet de grote met plateaus, want die stond leeg (met al die regen?!))
Ook zijn we naar koffieplantages geweest en in Vietnam bestel ik dus echt geen koffie meer! Bij sommige koffies voegen ze vissaus toe voor extra smaak en ze hebben hier ook koffie, waarvan de bonen eerst door het lijf van een wezel zijn geweest. Ik moet zeggen, die koffie rook heel lekker, maar ik vond het toch een vies idee.
We hebben ook een zijdefabriek bezocht. Interessant om te zien. Uit 1 cocon kan wel 700-1000m zijde worden gesponnen. Wel super zielig dat de rupsen, die in die cocons zitten daarvoor levend in kokend water worden gegooid om de zijde er af te krijgen...

Na Dalat gingen we met een klein taxibusje naar Nha Trang. Wat een verschil met de vorige, dit was meer India stijl! Het regende keihard en lekte door t dak (lang leve de poncho!). Het was wel een mooie route door de bergen, al zagen we door de mist op sommige plekken niet altijd even veel. En ik denk dat het ook maar beter was dat we de afgronden toen niet zagen. De regen had wel enorme watervallen langs de weg veroorzaakt. Hadden we toch nog onze woeste watervallen gekregen.

We gingen naar Nha Trang voor het strand, maar daar kwam het ook nog met bakken uit de hemel. Na 30min stonden we op straat tot onze knie onder water. Als er een auto langs reed veroorzaakte die een vloedgolf, die bij de winkels en restaurants naar binnen stroomde. Ik dacht eerst: wat een idioot om met dit weer te gaan rijden, maar later kwamen we erachter dat alleen die straat zo'n rivier was geworden.

We zagen het somber in, maar de dag erna was het gelukkig wel strandweer. Het was 2 april, Robby's verjaardag. Ik heb een stuk taart gegeten op t strand. (ik weet wel hoe je verjaardagen moet vieren;) alleen jammer dat je er zelf niet bij was!) We hebben onszelf getrakteerd op een massage. Als troost voor de regen vd afgelopen dagen en nog voor de harde bedden in India en eigenlijk gewoon omdat we er heel erg zin in hadden. 's Avonds nog wezen stappen in een mooie strandclub. De dag erna ook nog gerelaxed op t strand. Zo lekker! De zon, het zeebriesje, het geluid van de golven op t strand en het geritsel van de palmbladeren. Wat een vervelend leven ;)

We hebben het-ons-zelf-verwennen voortgezet in Hoi an (waar we helaas wel met een nachtbus heen moesten). Waar ik dacht dat mn wangen de laatste week in India ingevallen begonnen te raken, lijken ze hier met de minuut boller te worden. Zoveel lekkers! Misschien dat ik vast een extra stoel moet reserveren voor de terugvlucht haha.
We hebben ook hakken op maat laten maken. Voelde echt als pakjesavond.

Hoi an is echt een mooi en gezellig dorpje. Het hoort bij het Unesco Wereld erfgoed. Het noemt zichzelf ook wel de lampionnenstad, vooral 's avonds is dit heel gezellig.
We hebben een fiets gehuurd (voor maar 0,80 eurocent per dag) en hebben daar lekker mee naar het strand gefietst. Komt toch het Hollandse in ons naar boven.
Wat echt grappig is, is dat de Vietnamezen hier allemaal met hun kleren de zee in gaan. Zelfs met spijkerbroek! Je zult ook maar een beetje bruin worden.

Gister zijn we met een vlucht terug gekomen naar HCMC, waar we vandaag het oorlogsmuseum hebben bezocht. Echt gruwelijk al die foto's! Zo erg ook dat er nu nog steeds misvormde kinderen geboren worden, doordat hun ouders/grootouders onder het gif/napalm zijn gegooid.

Morgen gaan we met de bus naar Cambodja. De tijd gaat ineens zo snel! Ben heel benieuwd hoe Cambodja zal zijn.

Heel veel liefs,
Franka