Bye bye India! Vietnam, here we come!
Door: frankaopreis
Blijf op de hoogte en volg Franka
25 Maart 2012 | India, Delhi
Lieve allemaal,
Mijn laatste verhaal(tje) uit India. Gek, is echt snel gegaan, maar aan de andere kant lijkt het ook al weer zo lang geleden dat we het vliegtuig instapten.
Rishikesh had een mooie omgeving. Het lag aan de Ganges, die daar nog schoon was, met daarover grote hangbruggen. Maar we hebben er niet kunnen doen en zien wat we wilden, omdat vooral ik me totaal niet fit voelde. We hebben een wandeling gemaakt langs de rivier. Dat was niet gepland, maar t was echt niet te geloven, dat we voor een pinautomaat helemaal ergens met een rickshaw heen moesten. Toeristen vertelden ons dat de route terug mooi was, maar de 45 min leken mij, met een lichaam dat niet meewerkte, echt een eeuwigheid te duren!
Na Rishikesh naar Agra gegaan (Yes! onze laatste nachtbus-rit!) waar ik me gelukkig weer beter begon te voelen. Mocht ook wel na een week. Ik wilde 's avonds, vr avond was dat, nog even muziek luisteren, maar dat zat er niet in. Er kwam een bruiloft door de stad. Dansende mensen, versierde paarden, lichtstellages, versierde wagens met alle kleuren neonlicht en vooral Heel Veel herrie. Trommels, een orgel, Indiaas gezang (gejengel), alsof ze je hoofd binnen wandelden. We moesten schreeuwen in onze hotelkamer. Wat een bombastisch gebeuren!
En gister hebben we de Taj Mahal gezien. Speciaal vroeg voor op gestaan, om 't te kunnen doen voordat we met de trein naar Delhi gingen. Want zoals Wieneke al op haar blog had geschreven vonden we naar India gaan en de Taj Mahal niet zien net zoiets als naar Parijs gaan en de Eiffeltoren overslaan. En Robby, gelukkig is de Indiase betekenis van Taj Mahal heel wat anders dan de Indonesische (dure poep). In het Indiaas betekent het namelelijk 'kroonpaleis'. Een koning heeft het voor een van zijn (vele) vrouwen laten bouwen. We hebben de Taj Mahal van een afstand bekenen, want de entree was 13euro pp. Voor Indiase mensen is dit 30eurocent. Zo maken ze het land, naar ons idee niet aantrekkelijk voor toeristen.
We zijn nu dus in Delhi, wat me eigenlijk nog meevalt. Ik had erge verhalen gehoord, dus vreesde het ergste, maar het kan ook zijn dat we in een beter gedeelte zitten, of dat we ons er heel goed op in hebben gesteld, of dat we inmiddels al zo veel gewend zijn ;)
We hebben wel weer een nieuwe toevoeging voor onze reclame: 'luxury room incl. afval van 3 weken onder je bed'. We vonden het erg stinken en toen twee mannetjes kwamen 'schoonmaken' schrokken we ons dood wat er allemaal onder het bed vandaan kwam!
En wat grappig is, hier in India kun je vegetarische zandheks (sandwitch) en slangen (snakes ipv snacks) bestellen haha.
We zitten op loopafstand van het treinstation, vanwaar we straks de trein naar het vliegveld pakken.
Het vermoeden dat India niet mijn land zou zijn klopt. Het is een heel indrukwekkend land, wat ik echt met eigen ogen had willen zien. Ik vind ook dat je pas een oordeel over een land kan vellen als je er zelf bent geweest. En als je een cultuurshock wilt moet je echt naar India gaan. Ik heb soms echt met open mond van verbazing naar de gang van zaken hier staan kijken. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat hier mensen kunnen leven.
We hebben veel mooie dingen gezien, leuke dingen meegemaakt en aardige en behulpzame mensen ontmoet, maar het is zo jammer dat het land zo grauw, vervallen en slecht onderhouden is. Is iets kapot, dan is het gewoon kapot.
Het is er echt ontzettend druk, chaotisch, lawaaierig en vooral HEEL ERG vies! India doet met soms nog het meest denken aan een festival terrein en dan op de laatste dag, een enorme, stinkende afvalbelt dus.
Het is er soms een letterlijke zwijnenstal, waar ik gek word van de vliegen.
Ik denk dat mijn immuunsysteem hier ook een stuk sterker is geworden, want de smaakpolitie zal bij geen enkel restaurant een sticker op de ruit plakken. Ze hebben hier gewoon een heel andere standaard.
En er zijn hier vreselijk veel irritante mannetjes, die ons constant vragen stellen: What's your country? Where you from? Where you going? What's your name? What's your friend name? etc. etc. Ze schijnen hier ook niet geleerd te hebben dat staren onbeleefd is. In de bus zitten ze vaak nog net niet achterstevoren op hun stoel. (En dan heb ik het over volwassen mannen) En het woord 'nee' schijnen ze ook niet te kennen.
De mensen lijken hier ook geen gene te hebben. Ze boeren maar, ze spugen maar, ze plassen maar, ze peuteren in hun neus, ze maken foto's recht in ons gezicht en ze doen werk waar ze overduidelijk niks voor geleerd hebben.
Ik heb me soms wel bot gevoeld als ik een beetje boos of geirriteerd raakte, maar ze zijn soms zo onuitstaanbaar irritant. En als blikken konden doden, had ik nu echt al heel wat Indiers van het leven ontnomen.
En wat ik ook al eerder schreef over de mentaliteit, dat alles hier om geld draait. Als iemand een gezellig praatje (voor ons vaak irritant, want het zijn altijd dezelfde vragen) komt maken, is dat 9 vd 10 keer om daarna iets te verkopen. En wij worden als toerist ook overal dik afgezet. Er is hier natuurlijk ook veel armoede. Veel bedelaars die we niet van ons afgeschud krijgen. Ik wil zo'n snottebellenkind, die onder het stof zit met pluizig haar en op versleten slippertjes loopt best wat geven, maar ze schieten er niks mee op en zo kunnen wij ook iedere dag wel blijven geven.
Ook al is dit misschien nu negatief, ik heb er zeker geen spijt van dat ik naar India ben gegaan, want ik vind het heel leuk en interessant om te weten hoe het er hier aan toe gaat, maar ik kijk nu wel heel erg uit naar Vietnam.
Heel veel liefs en tot de volgende keer vanuit Vietnam!
Mijn laatste verhaal(tje) uit India. Gek, is echt snel gegaan, maar aan de andere kant lijkt het ook al weer zo lang geleden dat we het vliegtuig instapten.
Rishikesh had een mooie omgeving. Het lag aan de Ganges, die daar nog schoon was, met daarover grote hangbruggen. Maar we hebben er niet kunnen doen en zien wat we wilden, omdat vooral ik me totaal niet fit voelde. We hebben een wandeling gemaakt langs de rivier. Dat was niet gepland, maar t was echt niet te geloven, dat we voor een pinautomaat helemaal ergens met een rickshaw heen moesten. Toeristen vertelden ons dat de route terug mooi was, maar de 45 min leken mij, met een lichaam dat niet meewerkte, echt een eeuwigheid te duren!
Na Rishikesh naar Agra gegaan (Yes! onze laatste nachtbus-rit!) waar ik me gelukkig weer beter begon te voelen. Mocht ook wel na een week. Ik wilde 's avonds, vr avond was dat, nog even muziek luisteren, maar dat zat er niet in. Er kwam een bruiloft door de stad. Dansende mensen, versierde paarden, lichtstellages, versierde wagens met alle kleuren neonlicht en vooral Heel Veel herrie. Trommels, een orgel, Indiaas gezang (gejengel), alsof ze je hoofd binnen wandelden. We moesten schreeuwen in onze hotelkamer. Wat een bombastisch gebeuren!
En gister hebben we de Taj Mahal gezien. Speciaal vroeg voor op gestaan, om 't te kunnen doen voordat we met de trein naar Delhi gingen. Want zoals Wieneke al op haar blog had geschreven vonden we naar India gaan en de Taj Mahal niet zien net zoiets als naar Parijs gaan en de Eiffeltoren overslaan. En Robby, gelukkig is de Indiase betekenis van Taj Mahal heel wat anders dan de Indonesische (dure poep). In het Indiaas betekent het namelelijk 'kroonpaleis'. Een koning heeft het voor een van zijn (vele) vrouwen laten bouwen. We hebben de Taj Mahal van een afstand bekenen, want de entree was 13euro pp. Voor Indiase mensen is dit 30eurocent. Zo maken ze het land, naar ons idee niet aantrekkelijk voor toeristen.
We zijn nu dus in Delhi, wat me eigenlijk nog meevalt. Ik had erge verhalen gehoord, dus vreesde het ergste, maar het kan ook zijn dat we in een beter gedeelte zitten, of dat we ons er heel goed op in hebben gesteld, of dat we inmiddels al zo veel gewend zijn ;)
We hebben wel weer een nieuwe toevoeging voor onze reclame: 'luxury room incl. afval van 3 weken onder je bed'. We vonden het erg stinken en toen twee mannetjes kwamen 'schoonmaken' schrokken we ons dood wat er allemaal onder het bed vandaan kwam!
En wat grappig is, hier in India kun je vegetarische zandheks (sandwitch) en slangen (snakes ipv snacks) bestellen haha.
We zitten op loopafstand van het treinstation, vanwaar we straks de trein naar het vliegveld pakken.
Het vermoeden dat India niet mijn land zou zijn klopt. Het is een heel indrukwekkend land, wat ik echt met eigen ogen had willen zien. Ik vind ook dat je pas een oordeel over een land kan vellen als je er zelf bent geweest. En als je een cultuurshock wilt moet je echt naar India gaan. Ik heb soms echt met open mond van verbazing naar de gang van zaken hier staan kijken. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat hier mensen kunnen leven.
We hebben veel mooie dingen gezien, leuke dingen meegemaakt en aardige en behulpzame mensen ontmoet, maar het is zo jammer dat het land zo grauw, vervallen en slecht onderhouden is. Is iets kapot, dan is het gewoon kapot.
Het is er echt ontzettend druk, chaotisch, lawaaierig en vooral HEEL ERG vies! India doet met soms nog het meest denken aan een festival terrein en dan op de laatste dag, een enorme, stinkende afvalbelt dus.
Het is er soms een letterlijke zwijnenstal, waar ik gek word van de vliegen.
Ik denk dat mijn immuunsysteem hier ook een stuk sterker is geworden, want de smaakpolitie zal bij geen enkel restaurant een sticker op de ruit plakken. Ze hebben hier gewoon een heel andere standaard.
En er zijn hier vreselijk veel irritante mannetjes, die ons constant vragen stellen: What's your country? Where you from? Where you going? What's your name? What's your friend name? etc. etc. Ze schijnen hier ook niet geleerd te hebben dat staren onbeleefd is. In de bus zitten ze vaak nog net niet achterstevoren op hun stoel. (En dan heb ik het over volwassen mannen) En het woord 'nee' schijnen ze ook niet te kennen.
De mensen lijken hier ook geen gene te hebben. Ze boeren maar, ze spugen maar, ze plassen maar, ze peuteren in hun neus, ze maken foto's recht in ons gezicht en ze doen werk waar ze overduidelijk niks voor geleerd hebben.
Ik heb me soms wel bot gevoeld als ik een beetje boos of geirriteerd raakte, maar ze zijn soms zo onuitstaanbaar irritant. En als blikken konden doden, had ik nu echt al heel wat Indiers van het leven ontnomen.
En wat ik ook al eerder schreef over de mentaliteit, dat alles hier om geld draait. Als iemand een gezellig praatje (voor ons vaak irritant, want het zijn altijd dezelfde vragen) komt maken, is dat 9 vd 10 keer om daarna iets te verkopen. En wij worden als toerist ook overal dik afgezet. Er is hier natuurlijk ook veel armoede. Veel bedelaars die we niet van ons afgeschud krijgen. Ik wil zo'n snottebellenkind, die onder het stof zit met pluizig haar en op versleten slippertjes loopt best wat geven, maar ze schieten er niks mee op en zo kunnen wij ook iedere dag wel blijven geven.
Ook al is dit misschien nu negatief, ik heb er zeker geen spijt van dat ik naar India ben gegaan, want ik vind het heel leuk en interessant om te weten hoe het er hier aan toe gaat, maar ik kijk nu wel heel erg uit naar Vietnam.
Heel veel liefs en tot de volgende keer vanuit Vietnam!
-
25 Maart 2012 - 11:01
Robby:
Leuk hoe je alles zo visualiseerd! Je hebt echt veel meegemaakt in die 5 weken..Echt super gaaf! Oh en ik dacht al wel dat het een andere betekenis zou hebben ;) Die koning heeft de Taj Mahal ontworpen voor zijn overleden vrouw. Het was eigenlijk de bedoeling dat er naast de huidge, een tweede exemplaar in het zwart gebouwd zou worden waar hij zelf begraven zou worden, maar doordat hij afgezet was door zijn zoon is dat nooit verwijzenlijkt.. Gelukkig dat je je weer beter voelt, dan kun je al die (vast) lekkere dingen eten in Vietnam. Ben jaloes! ;) Mis je! xxx -
26 Maart 2012 - 11:55
Jack En José:
Heel erg leuk zoals je over India schrijft, en inderdaad je moet het zelf gezien hebben om een oordeel te vellen, maar het is wel leuk dat we inmiddels al weten dat je eerste indruk van Vietnam een stuk beter is.
dikke kus xx -
27 Maart 2012 - 13:23
Zamora:
Hee Franka,
Wat kun je toch heerlijk schrijven, ik zit hier lekker weg te dromen en ruik bijna het afval onder jullie bed op stage :P ! Veel plezier in Vietnam
xx -
01 April 2012 - 10:26
Linda:
Hahaha.. wat een verhaal!
Klopt allemaal idd, maar wat is het toch prachtig om dit mooi even allemaal in een paar weekjes te bekijken en daarna weer lekker weg te kunnen vliegen! Een geweldige ervaring, maar nooit meer terug die rommel in! Zo dacht ik tenminste ook! :D
Veel plezier in Vietnam!
X -
02 April 2012 - 14:07
Liefs Van:Oma En Opa:
Lieve Franka, allereerst gefeliciteerd met Robby's (en z'n moeders) verjaardag. verder weg kunnen jullie haast niet zitten! maar dat komt wel weer goed.
Wat een reis-verhalen....als we die ook nog eens hier in O'beek/Arnh. van jou horen en de foto's erbij zien (die wij niet uitgeprint krijgen, maar dat is niet erg) dan kunnen wij ons nog meer inleven... wat maken jullie toch veel mee. Ik hoop dat jullie weer helemaal fit zijn voor 't vervolg van jullie reis. Franka, jouw eerste anzichtkaart van 21-2 kwam later aan dan de 2e van 9-3... maar toch aangekomen...hartelijk dank... ik bewaar voor jou nog een video over een jong Indiaas meisje, geboren met 4 armen en 4 benen, gezien door de bewoners van haar dorp als reincarnatie van de Godin, die op jou kaarten staan. Ze is uiteindelijk toch plastisch geopereerd... een indrukwekkende verhaal en een beeldig kind. Hier gaat alles goed hoor en wij wensen jullie beiden nog hele fijne weken, zonder ziek zijn... geniet van alles, pas steeds goed op .... heel veel liefs van Opa en Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
